Egzamin

matiw17

Z tego co wiem od starszych roczników egzamin z fizjo lepiej pisac opisowy ... On tego wogóle nie czyta i były same 4 i 5... Tylko jeszcze mowili ze oni zrobili sciepe i kupili paczki, i tam kawe czy pepsi.. i bylo wszystko ok kolesie siedzieli a reszta pisała co chciala i z kad chciała...Co wy na to żeby tez tak zorbić...? a po za tym dzis też powiedział nam na wykładzie ze kto powidział że on to czytać musi a wy test chcecie...
Mam też gdzieś od nich materiał na ściągi postaram się to wrzucić na gmaila ale nie dzis bo to koło jutro...

matiw17

i podobnież on nie uznjae też czegos takiego jak poprawy bo mu się sprawdzać tego nie chce...

Magda Szymkowiak

też coś takiego słyszałam:) także na pewno ziarenko prawdy w tym jest:)

matiw17

Ja wiem to od chłopaków z akademika bo w tym smym module mieszkają ... No i jeden miał z nim ćwiczenia to wogóle mowił że lajt...I wlasnie tez test mieli raz tylko ze jakas babka mu go ułożyła bo mu się nie chcialo samemu i chyba tylko 2 trójki były a reszta 2 .. Tylko profesor czerski podniósł wszystkim o ocene wyżej i wszyscy zaliczyli... Smile

Natalia

ok ! ja kupie pączki ! 2 z tofii i i 2 z marmolada ! :DDD

Natalia

potencjal spoczynkowy-istniejaca roznoca potencjalow miedzy wmetrzem a zewn strona nerwu i mieni, „prad nie plynie” potencjal czynnosciowy-istniejaca roznica potencjalow miedzy wnetrzem a zewn strona nerwu imiesnia w czasie plynacego pradu. POTENCJAŁ SPOCZYNKOWY: Zewnętrzna błona aksonu oddziela jego środowisko wewnętrzne (aksoplazmę) od środowiska zewnątrzkomórkowego (płynu zewnątrzkomórkowego). Ponieważ oddziela ona jednocześnie od siebie jony dodatnie i ujemne występujące w tych środowiskach, w warunkach spoczynku istnieje stała różnica elektrycznych potencjałów (różnica napięcia) między zewnętrzną a wewnętrzną powierzchnią błony aksonu. Zewnętrzna powierzchnia błony wykazuje potencjał dodatni, natomiast wewnętrzna potencjał ujemny w stosunku do powierzchni zewnętrznej. W związku z tym mówi się o elektrycznej polaryzacji błony aksonu, wywołanej swoistym rozdzielaniem przez błonę ładunków dodatnich i ujemnych. Opisana różnica potencjałów, warunkująca spoczynkowe napięcie błony, nazywana jest potencjałem spoczynkowym. Potencjał ten może stać się źródłem prądu elektrycznego. Potencjał spoczynkowy jest zawsze ujemny, a jego wielkość wewnątrz aksonu wynosi kilkadziesiąt miliwoltów (np. -70mV). Przyczyną potencjału spoczynkowego jest nierównomierne rozdzielenie określonych jonów: przewaga anionów w aksoplazmie i nadmiar kationów w środowisku zewnątrzkomórkowym. Wnętrze aksonu obfituje w jony potasu K+, podczas gdy inne kationy występują tu w bardzo niskich stężeniach. Zawartość jonów potasu jest w aksoplazmie około 30 razy większa niż na zewnątrz neuronu. Jonami dla nich antagonistycznymi są duże aniony białkowe. W porównaniu z bardzo ruchliwymi, łatwo dyfundującymi na zewnątrz jonami potasu są one z powodu swych rozmiarów mało ruchliwe, a w przypadkach związanych białek strukturalnych, zupełnie nieruchliwe. Przytrzymują one jednak wychodzące z komórki jony K+, przy zewnętrznej powierzchni błony. W środowisku zewnątrzkomórkowym występują natomiast w nadmiarze kationy sodowe Na+ i aniony chlorkowe Cl‾. Stężenie jonów sodowych jest ponad 10 razy, a jonów chlorkowych około 30 razy wyższe na zewnątrz aksonu. Jony Na+ i Clˉ, okryte grubszym płaszczem wodnym, są większe o około 30% od jonów K+ i też wykazują dużą ruchliwość. Ze względu na nierównomierne stężenie jonów (przede wszystkim K+ i Na+) wewnątrz i na zewnątrz neuronu jony te wykazują stałą tendencję do dyfuzji przez neurolemę, zgodnie z kierunkiem spadku stężeń. Dyfuzja ta może odbywać się poprzez pory występujące w neurolemie, będące w istocie wąskimi kanałami o ścianach naładowanych ujemnie. Wskutek tego odpychają one aniony, a ułatwiają przechodzenie przez nie określonym kationom. Istnieją oddzielne kanały dla jonów sodu i potasu. Średnica kanałów potasowych jest znacznie większa w stosunku do jonów K+, a średnica kanałów sodowych znacznie większa w stosunku do jonów Na+. Błona aksonu w stanie spoczynku przepuszcza w obu kierunkach dyfundujące jony, choć w niejednakowym stopniu. Najłatwiej przenikają przez nią jony potasowe, następnie chlorkowe, a najtrudniej sodowe. Kanały sodowe SA bowiem wąskie, a kanały potasowe znacznie szersze. Prócz tego w warunkach utrzymywania się potencjału spoczynkowego o wiele więcej jest otwartych kanałów potasowych niż kanałów sodowych. Z tego powodu w spoczynku pewna ilość kationów potasu bez przerwy opuszcza neuron i wspólnie z z kationami sodu przyczynia się do powstania dodatniego potencjału elektrycznego na zewnątrz neurolemy. Wnętrze aksonu natomiast wykazuje w spoczynku nadmiar jonów ujemnych (niedyfundujących jonów białkowych i wnikających do środka jonów chlorkowych). Spoczynkowy potencjał błonowy generowany jest więc przez „barierę potasowa”. Pompa sodowo-potasowa. Mimo prostej dyfuzji jonów sodu i potasu przez błonę komórkową, zgodnie z kierunkiem spadku stężeń, nigdy nie dochodzi do pełnego wyrównania ich stężeń po obu stronach żywej błony, ponieważ przeciwdziała temu czynny w jej obrębie układ aktywnego transportu, usuwający – przeciwko gradientowi stężeń – jony sodowe z komórki do płynu wewnątrzkomórkowego, a na ich miejsce przenoszący jony potasowe z zewnątrz do wnętrza komórki. Ten wymieniający jony układ, nazywamy pompą sodowo-potasową, przyczynia się do utrzymania istniejącej różnicy stężeń jonów Na+ i K+ po obu stronach błony komórkowej, a przez to pośrednio do utrzymania stałego spoczynkowego potencjału błonowego. Praca pompy wzmaga się przy wyższym poziomie jonów Na+ wewnątrz komórki i na odwrót – osłabia się, gdy poziom ten jest niski. Aktywność pompy opiera się na działaniu swoistego nośnika transportującego Na+ na zewnątrz błony oraz zabierającego stamtąd kationy K+ do wewnątrz komórki. Nośnikiem tym, operującym w obrębie błony i czerpiącym energię z hydrolizy ATP do ADP, jest błonowy enzym transportujący: adenozyno-trisforaza aktywowana przez sód i potas. Około 30% całego metabolizmu komórkowego tkanek pobudliwych zużywanych jest na napęd pompy sodowo-potasowej. Przy braku dopływu tlenu lub przy długotrwałym oziębieniu tkanek do 0°C lub zatruciu komórki jakimś inhibitorem oddychania komórkowego, dochodzi do obniżenia metabolizmu komórkowego i zatrzymania pracy pompy sodowo-potasowej. Następuje wówczas – na drodze dyfuzji – wyrównanie stężeń Na+ i K+ po obu stronach błony komórkowej oraz zanika różnica potencjałów elektrycznych między wnętrzem komórki a otoczeniem; komórka traci pobudliwość i zdolność do normalnych czynności. Ten sam proces zachodzi także po śmierci organizmu. Tak więc spoczynkowy potencjał błonowy utrzymuje się dzięki: 1. różnicy stężeń jonów K+ i Na+ po obu stronach błony PAMIEC bowiem pomaga w selekcji wanzych, nowych inf czuciowych i umozliwia albo przekazywanie ich do wlasciwych miejsc magazynowania, albo skierowuje je do stref ruchowych w celu wywolania okreslonych reakcji motorycznych. LUK ODRUCHOWY w receptorze, którym jest zakonczenie nerwowe lub swoiscie zbudowany narzad odbiorczy, odbywa się transformacja en. bodzca dzialajacego na receptor w en lokalnych lub odprowadzanych potencjalow czynnosciowych. inf zakodowana w czestotliwosci i rytmie tych potencjalow jest doprowadzana wloknami nerwowymi czuciowymi do osrodka nerwowego znajdujacego się w jakiejs czesci OUN (osrodkowego ukladu nerwowego). poddaje on doplywajaca inf odpowiedniej „obrobce” i przekazuje ja nastepnie znow w formie potencjalow czynnosciowych wloknom odsrodkowym, docierajacym do narzadow wykonawczych (efektorow). w nich nastepuje transformacja doplywajacych pobudzen w skurcz miesniowy lub wydzielanie gruczolow. odruchem nazywamy reakcje efektora (najczesciej ruchowa lub wydzielnicza) wystepujaca przymusowo na bodzce zewn lub wewn, zachodzaca przy udziale ukl nerwowego. podlozem morfologicznym reakcji odruchowej jest luk odruchowy, który sklada się z 5 elementow. receptor jest to wyspecjalizowane zakonczenie czuciowego wlokna nerwowego, który jest swego rodzaju transformatorem przemieniajacym en. bodzca w impuls nerwowy. droge dosrodkowa tworza nerwowe wlokna czuciowe przewodzace impuls nerwowy do osrodka danego odruchu. osrodek odruchowy najczesniej zlokalizowany jest w OUN, odbiera i analizuje czuciowy impuls nerwowy i zamienia go na odpowiedni impuls motoryczny lub wydzielniczy. droge odsrodkowa tworza wlokna nerwowe ruchowe lub wydzielnicze przewodzace impuls nerwowy z osrodka do efektora. efektorem sa miesnie i gruczoly. BADANIE ODRUCHOW w praktyce lekarsko – weterynaryjnej bada si enastepujace odruchy: odruch rogowkowy, zrenoczny, kaszlu, kolanowy. nieprawidlowy przebieg lub brak odruchow swiadczy glownie o zmianach anatomicznych lub zaburzeniach funkcjonalnych okreslonych czesci ukl nerwowego. często badanym odruchem, szczególnie u czlowieka jest odruch kolanowy (rzepkowy) ze sciegna miesnia czworoglowego uda. ten bezwarunkowy odruch rdzeniowy należy do jednosynaptycznych odruchow rozciagowych i zwany jest odruchem wlasnym. odruch wlasny ma receptory w obrebie efektora. odmozdzenie lub uszkodzenie zstepujacych drog ruchowych powoduje wzmozenie reakcji odruchowej na rozciaganie, zwieksza wiec sile reakcji w odruchu kolanowym. uderzenie mloteczkiem opukowym w sciegno miesnia czworoglowego uda ponizej rzepki, powoduje krotkotrwale rozciagniecie miesnia, przez co pobudza receptory jego wrzecion miesniowych i wywoluje odruchowy jego skurcz ( wyprostowanie nogi w stawie kolanowym). odruchowe zwezeanie lub rozszerzanie zrenicy reguluje ilosc swiatla wpadajacego do oka w zaleznosci od warunkow oswietlenia. zrenice zwezaja się pod wplywem zwiekszajacego się osiwetlenia. zrenice zwezaja się pod wplywem zwiekszajacego się oswietlenia, wpatrywania się w przedmioty blisko lezace, podczas snu, w czasie prawidlowej narkozy, zwiekszonego napiecia ukladu przywspolczulnego oraz pod wplywem niektórych srodkow farmakologicznych, np. morfina, polikarpina. slabe oswietlenie oraz patrzenie się w dal powoduje rozszerzenie zrenic. rozszerzaja się one również pod wplywem bolu,emocji, dusznosci, zbyt glebokiej narkozy. odruch zreniczny jest odruchem bezwarunkowym, wegetatywnym, wielosynaptycznym, obcym. zwieracz zrenicy unerwiony jest poprzez uklad przywspolczulny, natomiast miesien rozszerzajacy zrenice unerwiony jest wspolczulnie. PODZIAL ODRUCHOW I ICH ZNACZENIE odruchy można podzielic na: 1) bezwarunkowe (wrodzone,rdzeniowe) – sa zawsze tymi samymi reakcjami na ten sam bodziec, niezmiennymi w ciagu zycia; a) odruchy rdzeniowe – umozliwiaja one najszerszy wglad w podstawowe neurofizjologiczne mechanizmy z nimi zwiazane. podzial odruchow rdzeniowych: - jednosynaptyczne odruchy rozciagowe (miotatyczne),sa to odruchy wlasne, ponieważ receptory ich leza w tym samym miesniu, który jako efektor wykonuje skurcz po ich pobudzeniu – wielosynaptyczne odruchy zginania lub prostowania, odruchy obce, dlatego,ze ich receptory znajduja się w skorze lub blonie sluzowej, leza wiec poza reagujacymi miesniami 2) warunkowe (nabyte w zyciu osobniczym), wykazuja duza zmiennosc w odp na bodzce: mogą zanikac i znow powstawac, odruchy warunkowe umozliwiaja o wiele szybsze przystosowanie do zmian srodowiska niż odruchy bezwarunkowe. inne odruchy: opuszkowe,srodmozgowe,korowe, ekstero- i interoreceptory, ruchowe, wydzielnicze, naczynioruchowe, fazowe i toniczne, skorne, miesniowe, powierzchowne(klebowy u konia (skorny albo wlosowy), pachowy u konia, grzbietowy u konia, buhaja,psa, odbytowy upsa, ogonowy u konia, skrobania (drapania) u psa i glebokie (odruch kolanowy (rzepkowy) u psa, u konia zginania konczyny u konia i bydla, kopytowy u konia. dzieki czynnosci odruchowej org szybko reaguje na rozne zmiany srodowidka zewn lub swego stanu wewn i przystosowuje się do tych zmian. AKINEZJA jest odruch o charakterze obronnym. jest to brak zdolnosci do wykonywania ruchow lub uposledzenia narzadow ruchu, przyczyna zaburzenia miesniowego lub zmiany w ukladzie nerwowym (uszkodzenie nerwowo obwodowych lub centralnego systemu nerwowego), czasem wystepuja także zaburzenia czynnosci psychicznych, oslupienie, histeria; u zwierzat jest to stan fizjologiczny wywolany, np. atakiem drapieznika. w stanie tym nie odczuwa się ani bolu, ani strachu. akinezja ma często znaczenie komórkowej, powodującej dyfuzję tych jonów zgodnie z kierunkiem spadku ich stężeń; 2. selektywnej przepuszczalności błony dla jonów Na+ i K+; 3. czynnemu transportowi jonów Na+ i K+ przez błonę w kierunku przeciwnym gradientowi ich stężeń. POTENCJAŁ CZYNNOŚCIOWY: Potencjały czynnościowe powstają w błonie aksonu pod wpływem działania bodźców progowych i wyższych, w wyniku nagłych, krótkotrwałych, odwracalnych zmian potencjału spoczynkowego. Potencjał ten zmienia się w ciągu 1-2ms od -70 do +30mV, a więc o 100mV, wracając natychmiast do wartości wyjściowej. Potencjały czynnościowe to inaczej impulsy nerwowe. Za pośrednictwem potencjałow czynnościowych przewodzonych wzdłuż błony aksonu, zakodowana jest w nich informacja przenoszona z jednej komórki nerwowej na drugą lub z komórki na mięsień czy komórkę gruczołową. Pobudliwa błona aksonu może w ciągu sekundy generować setki potencjałów czynnościowych. Skuteczny bodziec wywołujący potencjał czynnościowy powinien być dostatecznie silny, by obniżył spoczynkowy potencjał błonowy do poziomu krytycznego zwanego potencjałem progowym. Wszystkie bodźce osiągające wartość progową lub przewyższające ja wywołują powstanie potencjału czynnościowego o stałej wielkości, czyli amplitudzie. Przy powstaniu potencjału czynnościowego dotychczasowy ujemny potencjał spoczynkowy wnętrza aksonu zmniejsza się (hiperpolaryzacja), staje się na chwilę nawet potencjałem dodatnim (rewersja potencjału), aby wkrótce znowu zmienić się na ujemny. Spolaryzowana w spoczynku błona aksonu nagle – pod wpływem działania bodźca – ulega depolaryzacji, przybierając po swej stronie wewnętrznej potencjał dodatni, a po zewnętrznej – ujemny, ale włączający się następnie proces repolaryzacji przywraca znowu błonie jej wyjściowy stan elektryczny. Depolaryzacja stanowi jakby zapłon potencjału czynnościowego lub mechanizm wyzwalający stan czynny w aksonie. W rozwoju procesu depolaryzacji rozróżniamy okres początkowej depolaryzacji podprogowej oraz okres depolaryzacji czynnościowej, całkowitej. Potencjał czynnościowy jest wynikiem dyfuzji jonów Na+ i K+, zgodnie z gradientem ich stężeń i powstaje na skutek nagłych zmian w przepuszczalności błony aksonu dla tych jonów po zadziałaniu skutecznego bodźca. W okresie powolnej depolaryzacji podprogowej dochodzi do ogólnego wzrostu przepuszczalności błony dla jonów, a w szczególności dla jonów Na+. Wskutek otwierania się kanałów sodowych jony wnikają w niewielkiej ilości do aksoplazmę, przy równoczesnych wypływie z niej jonów K+, doprowadzając do powolnego zanikania potencjału spoczynkowego błony. Gdy zachodząca depolaryzacja podprogowa osiągnie poziom potencjału progowego, dochodzi do depolaryzacji całkowitej. Przyczyna tego procesu jest zupełne otwarcie – pod wpływem potencjału progowego – kanałów sodowych. Przepuszczalność błony aksonu dla jonów Na+ wzrasta wtedy około 500 razy ponad wartość spoczynkową (aktywacja sodu), podczas gdy przepuszczalność dla jonów K+ utrzymuje się na poziomie spoczynkowym. Wzrost przepuszczalności powoduje lawinowe przenikanie jonów Na+ do aksonu, tak że ilość dodatnich ładunków wnikających do jego wnętrza przewyższa ilość takich ładunków opuszczających akson z jonami potasowymi. Wskutek tego potencjał błonowy spada do zera, a następnie ulega odwróceniu (rewersji). Wzrost przepuszczalności błony aksonu dla jonów Na+ trwa około 0.5ms, po czym wskutek postępującego przymykania się kanałów sodowych zaczyna się gwałtownie zmniejszać (inaktywacja sodu), wracając szybko do stanu wyjściowego i zapoczątkowując przy tym repolaryzację. Podczas zstępującej fazy potencjału czynnościowego wskutek szerszego niż w spoczynku otwarcia kanałów potasowych, przepuszczalność błony aksonu dla jonów potasu wzrasta na krótko prawie 10-krotnie w porównaniu ze stanem spoczynkowym, a więc staje się około 300 razy większa niż dla jonów sodu (aktywacja potasu). Wskutek tego jony K+, zgodnie z kierunkiem spadku stężeń, masowo opuszczają akson, przez co ubywa ładunków dodatnich wewnątrz aksonu, czyli następuje repolaryzacja i powrót do potencjału spoczynkowego. Procesy inaktywacji sodowej i aktywacji potasowej są więc odpowiedzialne za repolaryzację neuronu. Nienormalne rozmieszczenie jonów po obu stronach błony aksonu, powstałe w wyniku potencjału czynnościowego (przewaga jonów Na+ wewnątrz, a jonów K+ na zewnątrz aksonu), przywraca do normy pompa sodowo-potasowa. Należy zaznaczyć, że pompa ta nie bierze udziału przy powstawaniu potencjału czynnościowego. Podczas potencjału czynnościowego dochodzi więc kolejno do: 1. nagłego, zupełnego otwarcia kanałów sodowych, przy spoczynkowym ustawieniu kanałów potasowych (aktywacja sodu i związana z nią całkowita depolaryzacja); 2. stopniowego przymykania się kanałów sodowych i coraz większego otwierania się kanałów potasowych (inaktywacja sodu i początek repolaryzacji); 3. szerszego niż w spoczynku otwarcia kanałów potasowych i powrót do potencjału spoczynkowego (aktywacja potasu i dalsza repolaryzacja). Przewodzenie potencjałów czynnościowych: Potencjał czynnościowy wędruje w postaci fali depolaryzacji do miejsca swego powstania przez kolejne, coraz dalsze odcinki błony aksonu. Poprzedza go prąd dodatnich jonów sodowych płynących z zewnątrz przez błonę do aksoplazmę, odpychający w niej jednoimienne naładowanie jony potasowe i przemieszczające je wzdłuż aksonu w obu kierunkach do miejsca objętego procesem pobudzenia. Jony potasowe, przesuwając się do przyległych obszarów błony, rozładowują znajdujące się pod nią ujemne ładunki wielkocząsteczkowych anionów, zmniejszają przez to ujemny potencjał wewnątrzkomórkowy i przystosowawcze jako zachowanie kryptyczne (zwiazane z maskowaniem) Hipnoza zwierzeca (akinezja) wystepujaca u zwierzat jest odmienna od hipnozy ludzkiej. u zwierzat stan hpnozy wystepuje jedynie w pewnych warunkach, np. przy pojawieniu się drapieznika. stan hipnozy pelni funkcje ochronna ponieważ drapieznik atakuje poruszajace się obiekty. nie tylko pojawienie się drapieznik amoze spowodowac stan hipnozy, wywolac go może również nacisk na odpowioednie partie skory, ograniczenie swobody ruchow, zadzialanie naglego bodca. hipnoze zwierzeca można b. latwo wywolac u swonki morskiej, krolika, kury, zaby. POWSTANIE ZJAWISKA HIPNOZY zwierzecej tlumaczy się przewaga w osrodkowym ukladzie nerwowym procesu hamowania. hamujace wplywy z kory mozgowej wzmagaja aktywnosc zstepujacego hamujacego ukladu siatkowatego, znajdujacego się w moscie i rdzeniu przedluzonym. powoduje to aktywacje wielu neuronow wstawkowych (kom Renshaw), co w konsekwencji wywoluje powstaniew postsynaptycznych potencjalow hamujacych w motoneuronach rdzenia kregowego. doprowadza to do glebokiego, ogolnego hamowania dowolnych skurczow miesni szkieletowych. reakcja ucieczki z miejsca zagrozenia (dzialanie silnego bodzca) jest w tym czasie wytlumiona, ponieważ kora mozgowa hamuje również osrodki ukladu limbicznego. osrodki te zwiazane sa z reakcja ucieczki, którym towarzyszy uczucie strachu. znieruchomienie w hipnozie ziwerzecej jest reakcja samoobrony. reakcje bezwarunkowego bezruchu wystepuja również u niektórych samic w czasie aktu krycia (kotka,kura). w tej reakcji duza role odgrywaja bodzce zwiazane z silnym uciskiem okreslonych obszarow skory. OSRODKOWY UKLAD NERWOWY (OUN)inna nazwa to: centralny układ nerwowy (CUN) – jest to najważniejsza część układu nerwowego kręgowców. Ośrodkowy układ nerwowy jest chroniony przez kości czaszki oraz kręgosłup.Zbudowany jest z istoty szarej i białej. Częścią składową istoty szarej są komórki nerwowe. Oprócz nich znajdują się włókna nerwowe rdzenne i bezrdzenne, tkanka glejowa i naczynia krwionośne wraz z paskami tkanki łacznej. Skład istoty białej to tkanka glejowa, naczynia włókien nerwowych nie mających osłonki Schwanna. W skład ośrodkowego układu nerwowego wchodzą:mózgowie, dzielące się na: rdzeń przedłużony, w którym znajdują się ośrodki kierujące odruchami bezwarunkowymi – ośrodki oddechowe, regulujące pracę serca, ciśnienie krwi, ośrodki odpowiedzialne za żucie, połykanie, wydzielanie śliny, ośrodki kojarzeniowe słuchu i równowagi oraz koordynacji ruchowej. móżdżek,będący ośrodkiem kontroli, koordynacji i regulacji ruchów, odpowiedzialnym za utrzymanie równowagi ciała. śródmózgowie, czyli pierwotny ośrodek analizy wzroku i słuchu. międzymózgowie, w którym znajdują się ośrodki nerwowe głodu/sytości, termoregulacji, pragnienia, agresji/ucieczki, popędu płciowego i instynktu macierzyńskiego. kresomózgowie – dwie półkule pokryte korą mózgową, dzielącą się na płaty: czołowy - ośrodki ruchowe, ciemieniowy - ośrodek czucia skórnego,potyliczny - ośrodek rozumienia wrażeń wzrokowych, skroniowy - ośrodek rozumienia wrażeń słuchowych rdzeń kręgowy. PROCES HAMOWANIA OUN: hamowanie zewn – proces hamowania charakteryzuje się wzrostem potencjalu blonowego wywolanym hiperpolaryzacja blony. w takich warunkach kom nerwowa staje się mniej pobudliwa, trudniej w niej bowiem wywołać depolaryzacje. proces hamowania jest stanem czynnym wywolanym specyficznymi impulsami. hamowanie i pobudzanie współistnieją i współdziałają ze soba, ograniczając zasieg swojgo dzialania. wokół ogniska pobudzenia,które usiluje się nadmiernie rozprzestrzenic, powstaje strefa objeta przez proces hamowania. analogicznie proces hamowania nie może nadmiernie szerzyc się, gdyz wokół niego powstaje strefa zwiekszonej pobudliwości. proces hamowania może bycpowodem wygaszania odruchow, które sa związane z tymi ośrodkami. hamowanie wewn. – w OUN znajduja Si pewne struktury, w których powstaje hamowanie mogące szerzyc się na inne czesci tego układu. do struktur tych zaliczany jest zstępujący hamujący układ siatkowy. u zaby waznym miejscem powstawania procesu hamowania sa platy oczne (srodmozgowe). hamowanie szerzące się z tychmiejsc to hamowanie wewn. może ono być powodem osłabienia albo nawet całkowitego zniesienia reakcji odruchowych. UKLAD SIATKOWY siec neuronow zlokalizowana w środkowej czesci wzgorza mozgu, tylnej czesci podwzgórza i centralnej czesci pnia mozgu, tworzaca liczne polaczenia; pobudzenia u.s. powoduje wytworzenie się stanu gotowości czynnościowej w rozległych obszarach kory, niezbędnego do utrzymania układu nerwowego w stanie czuwania; odpowiada za podtrzymywanie stanu świadomości i czuwania. spowolnieniu czynności układu siatkowatego towarzyszy uczusie senności, a jego uszkodzenie może wywołać stan permanentnej spiaczki. NEURONY WSTAWKOWE (kom Renshaw) nie sa one ani czuciowymi ani ruchowymi neuronami, pośredniczą tylko w przekazywaniu inf zarówno w osi czuciowej jak i ruchowej jak i miedzy nimi. MOTONEURONY poj neuron ruchowy rdzenia kregowego; wychodza swoistymi wypustkami z rdzenia kregowego lub pnia mozgu i tworza synapsy z włóknami mięśniowymi (motoneurony alfa) służące do wywolania skurczu, a także synapsy z wrzecionami mięśniowymi (motoneurony gamma) służące do regulacji czułości proprioceptycznej. motoneurony alfa pobudzone sa przez: impulsy czuciowe wysylanie przez receptory obwodowe wywołujące miejscowe odruchy rdzeniowe. pobudznowe motoneurony alfa wysyłają rozpoczynają depolaryzację błony. Gdy spadek potencjału przekroczy wartość potencjału progowego, w sąsiedztwie odcinka pobudzonego dochodzi do powstania kolejnego potencjału czynnościowego i związanego z nim jonowegomikroprądu elektrycznego, płynącego do sąsiedniego niepobudzonego odcinka aksonu. Ten depolaryzujący prąd lokalny, wypływając z aksoplazmę na zewnątrz w poprzek błony neuronu, działa jak elektryczny bodziec, wywołujący w nowym miejscu wzrost przepuszczalności błony dla jonów Na+, spadek potencjału spoczynkowego do wartości progowej i powstanie nowego potencjału czynnościowego. Potencjał ten jest z jednej strony następstwem pobudzenia jednego odcinka błony aksonu, z drugiej zaś – on sam wywołuje powstanie procesu czynnego w sąsiednich niepobudzonych odcinkach. Potencjały czynnościowe jako impulsy nerwowe wykazują w zasadzie – zgodnie z prawem „wszystko albo nic” – jednakową wielkość (amplitudę); i kształt na całej długości aksonu, a więc przewodzone są bez zmian, nawet na znaczne odległości. Energia niezbędna do ich przewodzenia jest zmagazynowana w postaci spoczynkowego potencjału błonowego. Pod wpływem działania niektórych jadów lub środków znieczulających może dojść do zaburzeń w powstawaniu impulsów. HOMEOSTAZA- rownowaga organizmu. procesy odpowiedzialne za rozpad. WLOKNA MIESNIOWE ODNZACZAJA SIĘ NAST. CECHAMI: 1) pobudliwoscia tj zdolnoscia wytwarzania potencjalu czynnosciowego w odpowiedzi na dzialanie bodzcow – jest to funkcja zwiazana z sarkolema 2) zdolnoscia przewodzenia fali pobudzenia – f zwiazana z sarkolema 3) kurczliwoscia – zdolnosc skracania się pod wplywem skurczow. PODZIAL BODZCOW: 1) podprogowe-zbyt slabe, aby wywolac skurcze miesni 2)progowe-najmniejesze i skuteczne; które wywoluja dostateczna reakcje wlokien ( wyznaczaja prog pobudliwosci dla miesnia), 3)nadprogowe-silniejsze od progowych 4) maksymalne-zdolne wywolac najsilniejsze reakcje 5) supermax; dalsze zwikszanie sily bodzca nie wywoluje zwiekszenia reakcji, ponieważ podniety silniejsze od max uszkadzaja zywe tkanki, które przestaja wówczas reagowac, np. supermax lub ponadmax. PODZIAL SKURCZOW: w fizjologii termin skurcz odnosi się do stanu aktywnosci mechanicznej i zmiany napiecia (tonusu) 1) izotoniczny-skurcz polaczony ze skroceniem jego dlugosci przy zachowaniu jednakowego napiecia(praca mechaniczna, np. przy podnoszeniu ciezaru) 2)izometryczny-jeśli nie zmienia się napiecie miesni, a jego dlugosc zostaje niezmieniona ( nie zostaje wykonana praca mech – sa wykonywane przez miesnie utrzymujace postawe ciala) 3)auksotoniczne-skurcze, przy których zmienia się zarówno dlugosc jak i napiecie miesni; skurcze miesni w org 5)pojedynczy-otrzymujemy sotosunkowo rzadkie poj podniety, gdy kazda dociera do miesnia już po ukonczeniu okresu rozkurczu (czestotliwosc od 1 do 10 / s) 6) tezcowy-wystepuje wtedy gdy kazda nastepna podnieta drazni miesnie wczesniej niż zakonczyl się jego skurcz wywolany poprzednim draznieniem 7) tezcowy niezupelny to taki w którym bodzce pobudzaja miesnie w okresie zachodzacego w nim już rozkurczu (czestotliwosc 10-25 / s) kolejny bodziec dochodzi do miesnia po zakonczeniu skurczu a przed zakonczeniem rozkurczu Cool tezcowy zupelny gdy kolejny bodziec będzie dochodzil do miesnia przed zakonczeniem fazy skurczu, nie pozwalajac na rozkurcz wystepuja przy wykonywaniu jakochkolwiek czynnosci.skurcze m. szkieletowych przy wykonywaniu jakichkolwiek ruchow sa skurczami tezcowymi zupelnymi, czlowiek-czestosc impulsu dochodzi do miesni w czasie skurczu 50/s. MIESNIE GLADIE-brak poprzecznego prazkowania, nie jest ono widoczne pod mikroskopem, sa to miesnie mimowolne (skurcz niezalezny od naszej woli, nie podlegaja kontroli swiadomosci;sa poprzerastane wloknami lacznotkankowymi, brak jest w nich rownoleglych wiazek wlokien gladkich, zbudowane sa z wielojarzastych kom o ksztalcie wrzecionowatym; skurcze wywoluja aktyna i miozyna, a en. do skurczu dostarcza ATP.skurcz miesnia gladkiego może trwac b. dlugo, miesnie te wolniej się mecza, wystepuja: w naczyniach krwionosnych, w scianach przewodu pokarmowego,moczowodach, pecherzu moczowym,macicy,teczowce.maja one ksztalt wrzecionowaty, 1 jadro kom, w sarkoplazmie kom m gladkiego nie wystepuja miofibryleMIESIEN SERCOWY: wykazuje poprzeczne prazkowanie, ale roznis ie od m szkieletowych. najwazniejsze roznice: gdy rozpoczyna się skurcz w jednej okolicy m sercowego, rozprzestrzenia się on na obszarze calego serca, bezposrednio po skurczu wystepuje okres rozkurczu podczas którego nie można pobudzic serca do ponownego skurczu – dzieki temu m sercowym nie wystepuje dlugotrwaly skurcz..procz aktyny i miozyny zawiera dodatkowo tropomiozyne i tropinine. jednostka strukturalna i czynnosciowa jest sarkomer lezacy miedzy dwiema blonami granicznymi Z. funkcja m sercowego jest przetlaczanie krwi zylnej do obiegu plucnego oraz krwi tetnicznej do aorty i jej rozgalezien. aby funkcja ta była dostatecznie wykonana, wszytskie wlokna poszczegolnych czesci serca powinny się kurczyc mniej wiecej w tym samym czasie. glowna struktura umozliwiajaca integracje skurczowa tak wielu wlokien jest ulozenie oddzielnych, otoczonych blona kom miesnia sercowego i ich kontakty z kom sasiednich. kom te (karoliocyty) ulozone szeregowo tworza paczki i lacza się ze soba za posrednictwem czynnosciowych kontaktow zwnych wstawkami, wystepujacymi zwykle na wysokosci blon granicznych Z. wstawki te biegna na ogol poprzecznie w postaci krotkich odcinkow lub schodkow i lacza sasiadujace ze soba kom. bodce skurczowe dla m sercowego nir docieraja z ukl nerwowego, lecz sa automatycznie wytwarzane i przewodzone przez odpowiednio wyspecjalizowane impulsy ruchowe do miesni wywolujac ich skurcz. Układ limbiczny - układ struktur w mózgu biorący udział w regulacji zachowań emocjonalnych. Istotny dla procesu zapamiętywania oraz motywacji danego osobnika. Bierze również udział w koordynacji czynności układu somatycznego i autonomicznego. W jego skład wchodzą różne struktury, zwykle wymienia się:korę zakrętu obręczy,korę okołowęchową ,wzgórze,podwzgórze,hipokamp,sklepienie,ciała suteczkowate, jądro migdałowate wpływa on również na zachowanie seksualne, rytmy biologiczne, reakcje autonomiczne, odczuwanie przyjemności i obawa przed kara. drażnienie niektórych okolic układu limnicznego prowadzi do wzmożonej aktywności ogolnej i może inicjowac agresywne zachowania waleczne az do objawow skrajenej wściekłości włącznie. DOSWIADCZENIE SIECZENOWA ZE STRYCHNINA w osrodkowym ukl nerwowym znaczna przewage procesow pobudzenia nas procesami hamowania można wywolac wprowadzajac do org strychnine. motoneurony rdzenia kregowego sa chronione przed nadierna aktywnoscia poprzez hamujace neurony wstawkowe (kom Renshaw). mediatorem hamowania postsynaptycznego w rdzeniu kregowym jest glicyna. strychnina blokuje receptory glicynowe w blonie postsynaptycznej, znosi wplywy hamujace neuronow wstawkowych i powoduje przez to wzmozenie i nadmierne szerzenie się procesow pobudzenia. w zwiazku z tym w reakcji na pobudzenie dochodzi do jednoczesnego skurczu tezcowego wszystkich miesni (również antagonistycznych). celem dosw jest obserwacja zachowania się zaby, u ktorej podanie strychniny spowodowalo w OUN znaczna przewage procesow pobudzenia. strychnina po pewnym czasie zwieksza pobudliwosc, a nastepnie rownoczesne skurcze wszystkich miesni szkieletowych. obserwuje się bardzo silne wyprostowanie konczyn ( jest to spowodowane przewaga prostownikow nad zgonaczami) i skurcz miesni calego tulowia. po zniszczeniu calego mozgowia i rdzenia kregowego nastepuje calkowite zwiotczenie miesni, co dowodzi oz reakcja miesni zwiazane były z OUN. skurcz tężcowy, skurcz toniczny, skurcz mięśni szkieletowych wyzwalany przez powtarzające się z dużą częstotliwością bodźce nadprogowe, wywołujące sumowanie się pojedynczych skurczów w jeden ciągły skurcz mięśnia; warunkiem wywołania s. t. jest krótki → okres refrakcji (cechujący mięśnie szkieletowe w odróżnieniu od mięśnia sercowego); wyróżnia się s. t. niezupełny, pojawiający się w przypadku działania bodźców o odstępach dłuższych niż faza pojedynczego skurczu mięśnia, co umożliwia częściowy rozkurcz mięśnia między kolejnymi bodźcami, oraz s. t. zupełny, ciągły skurcz mięśnia wywoływany przez bodźce działające w odstępach czasowych krótszych niż faza skurczu pojedynczego.

Natalia

a propo, fajnie by bylo jak by wypowiedzialy sie osoby , ktore maja z nim cwiczenia. z Tego co zauwazylam to surowo nie ocenia - albo tak jak mowi tworca tematu
- nie czyta tylko wstawia oceny
- albo dal wam banalny sprawdzian
- albo sie po prostu nauczyliscie,
ze byly takie fajne oceny.

Smile

ale milo ze ktos takie informacje rzucil - ja w ogole o tym nie wiedzialam

Lidia

Ja mam z nim cw. (gr.5) i musze przyznac, ze facet robi wszystko,zebysmy zaliczyli, bo nie ma czasu na robienie popraw lub poprostu nie chce mu sie siedziec kolejny raz i tego sprawdzac.
Czyta kazda prace i doszukuje sie bledow ,ale mimo tego ocenia łagodnie.

Smile

Lidia

A czy daje banalne kolokwia?? No nie wiem.. to zalezy od tego w jakim stopniu jestesmy na nie przygotowani Wink

Dla jednych jest banalny, a dla innych nie.

Natalia

dalam tylko 3 rozwiazania Wink

Fajnie ze lagodnie ocenia, wiec moze jednak opisowka bylaby lepsza, hm?

Klaudia

Ja jestem zdecydowanie za opisówką, również słyszałam o egzaminie opisowym to samo co powyżej pisaliście.
Dodatkowo mam z nim fizjologie, i potwierdzam słowa Lidii w 100% Smile

Lidia

Szczerze mówiąc forma egzaminu jest mi obojętna ,ale skoro forma pisemna ma byc łatwiejsza i bardziej dla nas odpowiednia ,to niech bedzie pisemna Shocked

Klaudia

Hehe, wolę by on układał pytania niż miałby go ktoś wyręczyć i nas dobić ;P

Lidia

Ale wydaje mi sie,ze test tez nie bedzie taki zly i zawsze sa podpowiedzi Very Happy

Agresja666

Przecież co było jak się okazało że jedna pani ma 2 z koła? "Niedostateczny? Ale jak to! Przecież już zaliczałem jak leci żebyście do mnie nie łazili. Ehh..." Very Happy

w zasadzie to mi już forma samego egzaminu też jest obojętna. A potwierdzam facet ma tak za przeproszeniem wyjebane że nie będzie się wysilał. a z tymi kołami u niego to jest tak że lać wode i pisać ile wlezie nawet 3 razy to samo tylko eventualnie innymi słowami. bo on chyba nawet tego nie czyta tylko patrzy objętościowo:)